آزمون های مشاوره و تجویز سمعک
هدف آزمون های پایه شنوایی بررسی وجود/عدم وجود کم شنوایی در فرد است. در ادیومتری حساسیت شنوایی در فرکانس ها و شدت های مختلف اندازه گیری شده و نوع کم شنوایی و سمت درگیر مشخص خواهد شد.
آزمون های تمایز گفتار، توانایی فرد را در شنیدن و فهم گفتار مورد ارزیابی قرار می دهند. مجموعه ای از کلمات در شدت های مختلف ارائه شده و کم شدت ترین سطج که فرد نیمی از کلمات ارائه شده را به درستی تکرار می کند به عنوان آستانه درک گفتار (SRT) شناخته می شود.
مجموعه لغات دیگری نیز در سطح راحتی شنوایی ارائه می شود و توانایی فرد برای فهم لغات تک سیلابی محاسبه می شود. ارزیابی عملکرد گوش میانی شامل تمپانومتری و رفلکس اکوستیک است. این آزمون ها برای ارزیابی ویژگی انتقال صوت استخوانچه های گوش میانی و عصب شنوایی مورد استفاده قرار می گیرند.
البته عملکرد شیپور استاش، عضلات گوش میانی و فشار گوش نیز مورد بررسی قرار می گیرد.
تمپانومتری(Tympanometry) میزان تحرک پرده گوش را محاسبه می کند.
رفلکس اکوستیک، به بررسی رفلکس عضلات گوش میانی در پاسخ به صدای بلند می پردازد.